We blijven langs de westkust rijden tot voorbij het toeristische Antalya.
Verder op de route naar Manavgat, stoppen we bij ‘Kirman Teppich’, een tapijt knoperij die beweerd met planten te verven.
We krijgen een goede ontvangst en een degelijke uitleg van de manager. Volgens hem wordt er nog af en toe geverfd met planten. De koper wil echter niet meer zoveel geld uitgeven en vind synthetische kleuren even mooi. De baas heeft contacten met nomaden die voor hem werken. Waar deze te bereiken zijn komen we niet te weten, trouwens ze trekken altijd verder, er zijn er nog weinig en het is moeilijk contacten te leggen.
In tegenstelling tot Afrika waar de ververs vrouwen zijn die de stiel aan hun dochters leren gaat in Turkije het ambacht over van vader op zoon. Wie ben ik dan, in een Islamitisch land, om als vrouw achter deze geheimen te komen?
De Duitssprekende man, laat ons wel een zeer oud natuurlijk geverfd tapijt zien.
Ook de Turkse zijde, die vroeger vooral in Bursa te koop was (zijderoute), wordt minder verhandeld volgens hem, omdat Chinese zijde de handel overnam en veel goedkoper is maar kwalitatief minder goed. Hij laat ons foto's zien van hoe zijde vroeger werd verwerkt.
Blijkbaar zijn de wol en de ketels buiten bij de ingang, die wijzen op plantenververij, enkel om toeristen te lokken.
Dit is een doodlopend spoor, dus trekken we weer verder.
We keep driving along the westcoast and pass touristic Antalya.
On the road to Manavgat, we stop at 'Kirman Teppich'. We get a friendly welcome and a good explanation. The manager is not sure about the use of plant dyes in Turkey but he likes synthetic dyes more. Only nomads still dye natural but it's difficult to find them: they are traveling around and are difficult to contact. Because I'm a woman it's hard to talk about dye secrets because they are given from father to son in Islamic Turkey, contrary to Africa where it's a woman's business.
So the man shows us his oldest rug, probably plant dyed.
Bursa used to be the main centre for Turkish silk products and worms (Silk road) and we're shown some pictures. But nowadays it's all Chinese silk. According to him it's bad quality.
The wool and cauldron's outside are only tourist traps.
Back on the road; we can't learn anything more at this place.
Verder op de route naar Manavgat, stoppen we bij ‘Kirman Teppich’, een tapijt knoperij die beweerd met planten te verven.
We krijgen een goede ontvangst en een degelijke uitleg van de manager. Volgens hem wordt er nog af en toe geverfd met planten. De koper wil echter niet meer zoveel geld uitgeven en vind synthetische kleuren even mooi. De baas heeft contacten met nomaden die voor hem werken. Waar deze te bereiken zijn komen we niet te weten, trouwens ze trekken altijd verder, er zijn er nog weinig en het is moeilijk contacten te leggen.
In tegenstelling tot Afrika waar de ververs vrouwen zijn die de stiel aan hun dochters leren gaat in Turkije het ambacht over van vader op zoon. Wie ben ik dan, in een Islamitisch land, om als vrouw achter deze geheimen te komen?
De Duitssprekende man, laat ons wel een zeer oud natuurlijk geverfd tapijt zien.
Ook de Turkse zijde, die vroeger vooral in Bursa te koop was (zijderoute), wordt minder verhandeld volgens hem, omdat Chinese zijde de handel overnam en veel goedkoper is maar kwalitatief minder goed. Hij laat ons foto's zien van hoe zijde vroeger werd verwerkt.
Blijkbaar zijn de wol en de ketels buiten bij de ingang, die wijzen op plantenververij, enkel om toeristen te lokken.
Dit is een doodlopend spoor, dus trekken we weer verder.
We keep driving along the westcoast and pass touristic Antalya.
On the road to Manavgat, we stop at 'Kirman Teppich'. We get a friendly welcome and a good explanation. The manager is not sure about the use of plant dyes in Turkey but he likes synthetic dyes more. Only nomads still dye natural but it's difficult to find them: they are traveling around and are difficult to contact. Because I'm a woman it's hard to talk about dye secrets because they are given from father to son in Islamic Turkey, contrary to Africa where it's a woman's business.
So the man shows us his oldest rug, probably plant dyed.
Bursa used to be the main centre for Turkish silk products and worms (Silk road) and we're shown some pictures. But nowadays it's all Chinese silk. According to him it's bad quality.
The wool and cauldron's outside are only tourist traps.
Back on the road; we can't learn anything more at this place.
