Thailand
Januari 2017
In Chiang Mai, Noorden van Thailand, ontmoet ik op het marktje bij de tempel Wan Pan Un, een man met een prachtige outfit en kraam. Win verkoopt gebatikte stoffen geverfd met Indigo en spreekt goed Engels. Na een gesprekje blijkt dat hij behoort tot de tribe van de Blue Hmong. Zijn dorp Mae Sa Mai ligt een uur verder, afgelegen in de bergen en niet toeristisch. Na wat onderhandelen spreken we af dat we 2 dagen later met hem zullen meerijden voor een bezoek, batik en een indigosessie!!!
Chiang Mai, North of Thailand. On a market near the temple of Wan Pan Un, we met a man, Win, in a remarkable outfit. He sells batik cloth, dyed with indigo. I made an arrangement to visit his village Ma Sa Mai in the North in two days.
Chiang Mai, North of Thailand. On a market near the temple of Wan Pan Un, we met a man, Win, in a remarkable outfit. He sells batik cloth, dyed with indigo. I made an arrangement to visit his village Ma Sa Mai in the North in two days.
We vinden vlakbij, heel toevallig, een mooie fototentoonstelling over hill tribes (etnische bergvolkeren) en leren heel wat meer.
Nearby we discover an exhibition and learn a lot about ethnic hill tribes.
Nearby we discover an exhibition and learn a lot about ethnic hill tribes.
Op internet had ik gelezen over het 'Hilltribe Handicraft Training Centre'. De '7th Advent Church' zou hier een opleidingscentrum opgericht hebben voor arme vrouwen van verschillende bergstammen. Om ze traditioneel handwerk aan te leren, dat te verkopen en ze zo op weg te helpen en een basisinkomen te geven.
Na lang zoeken vinden we het juiste adres. Na een fijn gesprek met de 'pastor' blijkt dat het centrum al een jaar gesloten is wegens geen subsidies meer. Hij zoekt geld want wil een groep Karen en Akha vrouwen uit de bergen helpen. De meeste van hen zijn weduwe, ttz ze zijn gescheiden of hun man is doodgeschoten door mislukte drugdeals of de politie. Een aantal zit in de gevangenis of zijn agressieve drugsverslaafden. Deze vrouwen hebben allemaal kinderen, geen geld en primitieve woonomstandigheden. Ze kunnen niet meer in de bergen blijven.
Een heel triest verhaal dus! Samen met zijn echtgenote kunnen we even in het atelier kijken waar het vroegere handwerk ligt te verstoffen. We kopen wat en laten een beetje extra geld achter dat in grote dank wordt ontvangen. Spijtig dat er geen mogelijkheden zijn om vanaf België te helpen. Er is geen website, wifi of bereikbare telefoon.
I read on internet about 'Hilltribe Handicraft Training Centre' run by '7th Advent Church'. After a long talk with the pastor it seems to be closed because a lack of subsidies. He is looking for money to work with hill tribeswomen of the Karen and Akha. The women have lots of problems because their husbands are drugsaddicts, or are in prison due to criminal acts.
I visit the the remains of the handicraft centre and buy something to support them.
Na lang zoeken vinden we het juiste adres. Na een fijn gesprek met de 'pastor' blijkt dat het centrum al een jaar gesloten is wegens geen subsidies meer. Hij zoekt geld want wil een groep Karen en Akha vrouwen uit de bergen helpen. De meeste van hen zijn weduwe, ttz ze zijn gescheiden of hun man is doodgeschoten door mislukte drugdeals of de politie. Een aantal zit in de gevangenis of zijn agressieve drugsverslaafden. Deze vrouwen hebben allemaal kinderen, geen geld en primitieve woonomstandigheden. Ze kunnen niet meer in de bergen blijven.
Een heel triest verhaal dus! Samen met zijn echtgenote kunnen we even in het atelier kijken waar het vroegere handwerk ligt te verstoffen. We kopen wat en laten een beetje extra geld achter dat in grote dank wordt ontvangen. Spijtig dat er geen mogelijkheden zijn om vanaf België te helpen. Er is geen website, wifi of bereikbare telefoon.
I read on internet about 'Hilltribe Handicraft Training Centre' run by '7th Advent Church'. After a long talk with the pastor it seems to be closed because a lack of subsidies. He is looking for money to work with hill tribeswomen of the Karen and Akha. The women have lots of problems because their husbands are drugsaddicts, or are in prison due to criminal acts.
I visit the the remains of the handicraft centre and buy something to support them.
Het is tijd om Win terug te ontmoeten aan de tempel en we rijden mee in zijn pickup, een uur verder, naar Mae Sa Mai. Het dorp is mooi gelegen in de bergen, vlakbij de Birmaanse grens, voor een groot deel zelfvoorzienend door akkerbouw met groenten, fruit en rijst. Het beheer van deze kleine gemeenschap is in handen van een raad van ouderen met een chief en de sjamaan. De wegen zijn goed en dat is, verteld hij supertrots, een geschenk van koning Bhumibol (in 2016 overleden). De koning (nu de zoon) doet veel voor de bevolking o.a. het herstellen en bouwen van wegen in achtergestelde dorpen.
Dit volk, 'Blue Hmong', oorspronkelijk afkomstig uit Tibet-China, is in 1975 gevlucht wegens de communistische revolutie. Velen zijn in Thailand en US terechtgekomen.
...The Hmong in Thailand are divided into the Blue Hmong, the White Hmong and the Gua M’ba Meo. The Blue Hmong are also known as the Black Meo and may be found west of Chiang Mai. The women of this Hmong sect wear a unique skirt or kilt with a batik design and dyed indigo. The Hmong men wear black baggy pants and embroidered jackets. The difference between the Blue and White Hmong women is that the White Hmong will wear a white pleated skirt for special ceremonies. The White Hmong are primarily settled in the east.
The Hmong clothing is made by the women and is produced from hemp or cotton. Silver and intricate embroidery is used to detail their clothing.They are fiercely independent people and strictly practice their traditional ways...
Het berguitzicht is fantastisch en de uitgeplozen hennepvezels hangen te drogen.
Eerst ontmoeten we deze 2 fantastische oude dames, van resp. 93 en 86 jaar!!!
Ik ben compleet in de wolken met wat ik zie en leer.
Op een houtvuurtje wordt bijenwas verwarmd met een beetje indigopasta, daardoor ontstaat er zwarte was. De beewax komt uit de jungle en wordt geoogst voor het regenseizoen begint. Het wordt voor batik maar ook als honing en drank gebruikt.
De tekeningen zijn heel traditioneel en met vaste hand -zonder knoeien- wordt het erg zorgvuldig aangebracht op dikke katoen. Vroeger werd er hennep gebruikt maar dat mag, zoals ook bij ons, niet meer aangeplant worden (cannabisplant), en ze gebruiken nog maar een beetje als ze het kunnen kopen. Je ziet het uitvezelen van de bast van de plant.
In his pickup we drive with Win to his village, beautifully located in the mountains near the Birmese border. They live self-sufficient by farming rice, vegetables and fruit. A board of elders, a chief and a Shaman are in charge of the village. We meet two great ladies (93 and 86 years old). They batik (beewax with a little indigopast) on cotton and later dye it with indigo.
Dit volk, 'Blue Hmong', oorspronkelijk afkomstig uit Tibet-China, is in 1975 gevlucht wegens de communistische revolutie. Velen zijn in Thailand en US terechtgekomen.
...The Hmong in Thailand are divided into the Blue Hmong, the White Hmong and the Gua M’ba Meo. The Blue Hmong are also known as the Black Meo and may be found west of Chiang Mai. The women of this Hmong sect wear a unique skirt or kilt with a batik design and dyed indigo. The Hmong men wear black baggy pants and embroidered jackets. The difference between the Blue and White Hmong women is that the White Hmong will wear a white pleated skirt for special ceremonies. The White Hmong are primarily settled in the east.
The Hmong clothing is made by the women and is produced from hemp or cotton. Silver and intricate embroidery is used to detail their clothing.They are fiercely independent people and strictly practice their traditional ways...
Het berguitzicht is fantastisch en de uitgeplozen hennepvezels hangen te drogen.
Eerst ontmoeten we deze 2 fantastische oude dames, van resp. 93 en 86 jaar!!!
Ik ben compleet in de wolken met wat ik zie en leer.
Op een houtvuurtje wordt bijenwas verwarmd met een beetje indigopasta, daardoor ontstaat er zwarte was. De beewax komt uit de jungle en wordt geoogst voor het regenseizoen begint. Het wordt voor batik maar ook als honing en drank gebruikt.
De tekeningen zijn heel traditioneel en met vaste hand -zonder knoeien- wordt het erg zorgvuldig aangebracht op dikke katoen. Vroeger werd er hennep gebruikt maar dat mag, zoals ook bij ons, niet meer aangeplant worden (cannabisplant), en ze gebruiken nog maar een beetje als ze het kunnen kopen. Je ziet het uitvezelen van de bast van de plant.
In his pickup we drive with Win to his village, beautifully located in the mountains near the Birmese border. They live self-sufficient by farming rice, vegetables and fruit. A board of elders, a chief and a Shaman are in charge of the village. We meet two great ladies (93 and 86 years old). They batik (beewax with a little indigopast) on cotton and later dye it with indigo.
In een vies hokje (vroeger een wc) staan enkele indigovaten.
Ik kijk met grote ogen toe en ben superblij dat ik zoveel te weten kom over hun technieken van het vat maken met vers indigoblad. De planten worden door henzelf gekweekt, geoogst en gefermenteerd tot alles klaar is om een verfbad te maken.
Er wordt ook gepraat over de 'spirit' van het indigovat. Je bedankt eerst de plant en vraagt toestemming om hem te plukken. Je groet het vat en vraagt de geesten om het te bewaren. Die baden worden maanden gebruikt maar soms stopt de werking (fermentatie en een evenwicht van de PH waarde) en dwz dat de spirit eruit is!
De doeken gaan een maand lang een keer per dag in het bad tot ze donker genoeg zijn.
Overal hangt het vol en het is een fantastisch uitzicht. Dit zag ik zo vaak in boeken maar, ondanks alle reizen, had ik het nooit zo gezien.
Win vertaald alles, hij is de enige in het dorp die redelijk Engels spreekt. Het gaat allemaal wat moeizaam maar de dames zijn heel gul met het delen van hun kennis. Ze weten dat ik 'textile teacher' ben en vragen ook naar mijn ervaringen met indigoverven thuis.
En dan halen ze de verse gefermenteerde indigopasta boven, het is een kunst om deze te maken met ontzettend veel werk en is de basis voor het indigovat. Ik koop een beetje om thuis te experimenteren.
I enjoy and learn a lot, Win is translating. Not only techniques but also about the 'spirits' of the indigovat.
Ik kijk met grote ogen toe en ben superblij dat ik zoveel te weten kom over hun technieken van het vat maken met vers indigoblad. De planten worden door henzelf gekweekt, geoogst en gefermenteerd tot alles klaar is om een verfbad te maken.
Er wordt ook gepraat over de 'spirit' van het indigovat. Je bedankt eerst de plant en vraagt toestemming om hem te plukken. Je groet het vat en vraagt de geesten om het te bewaren. Die baden worden maanden gebruikt maar soms stopt de werking (fermentatie en een evenwicht van de PH waarde) en dwz dat de spirit eruit is!
De doeken gaan een maand lang een keer per dag in het bad tot ze donker genoeg zijn.
Overal hangt het vol en het is een fantastisch uitzicht. Dit zag ik zo vaak in boeken maar, ondanks alle reizen, had ik het nooit zo gezien.
Win vertaald alles, hij is de enige in het dorp die redelijk Engels spreekt. Het gaat allemaal wat moeizaam maar de dames zijn heel gul met het delen van hun kennis. Ze weten dat ik 'textile teacher' ben en vragen ook naar mijn ervaringen met indigoverven thuis.
En dan halen ze de verse gefermenteerde indigopasta boven, het is een kunst om deze te maken met ontzettend veel werk en is de basis voor het indigovat. Ik koop een beetje om thuis te experimenteren.
I enjoy and learn a lot, Win is translating. Not only techniques but also about the 'spirits' of the indigovat.
En dan komt het spannende moment dat ik zelf mag batikken op een wit linnen jurkje dat ik had gekocht. Onder het alziend oog van de 93 jarige doe ik mijn uiterste best. Ze kijkt toe, laat me voorbeelden zien en geeft me een meetlatje, want ik heb niet zo'n trefzekere hand als zij.
Zelfs het vasthouden van het wasreservoirtje is niet zo simpel. Ze lacht met mijn resultaten, ja, maar zij doet dit wellicht al 80 jaar :)
De stof mag nu een tijdje in het indigovat en ik hoop dat het er mooi uitkomt.
Nadien, thuis kan ik het eventueel nog een verfbad geven en de was eruit koken. Heel benieuwd!
I had the chance to learn about the batik and could try it myself with the help of the ladies.
Zelfs het vasthouden van het wasreservoirtje is niet zo simpel. Ze lacht met mijn resultaten, ja, maar zij doet dit wellicht al 80 jaar :)
De stof mag nu een tijdje in het indigovat en ik hoop dat het er mooi uitkomt.
Nadien, thuis kan ik het eventueel nog een verfbad geven en de was eruit koken. Heel benieuwd!
I had the chance to learn about the batik and could try it myself with the help of the ladies.
We krijgen nog een rondleiding door het dorp met Win. Hij praat veel en verteld dat hij wel toeristen in zijn dorp wil, maar op een manier dat de dorpelingen niet gestoord worden en de tradities kunnen bewaard worden.
Ze hebben geld nodig, want er is veel armoede. Hijzelf betaald medicijnen, dekens en brillen voor de 2 dames die we ontmoet hebben, en helpt waar hij kan.
Hij droomt van goede contacten met reisbureau's maar tot hiertoe zonder resultaat. Hij denkt niet westers en wil graag mijn mening.
Ik stel voor om eerst een concreet plan te maken, voor hij contacten legt met hotels en reisbureau's in Chiang Mai, anders zal hij niet gehoord worden. Wat wil hij precies, wat wil zijn tribe? Toeristen kunnen een dorp kapot maken en zijn soms erg opdringerig. Wat zijn zijn voorwaarden ? Om een workshop te geven moet je logistieke voorzieningen hebben enz.
Zo wisselen we enkele ideeën uit.
Het zijn boeiende gesprekken, ook over zijn cultuur en contact met westerlingen. Hij vraagt ons ook uit over onze leefwijze, politiek, opvoeding enz.
Ook hier valt het op dat de kinderen de tradities niet meer willen, maar enkel geld voor een iphone en luxe. Het moeizame werk van batikken en indigoverven willen ze niet meer leren. Het zou hun enige vorm van inkomsten kunnen zijn. Ze dromen ervan om te werken in de stad, maar daar is ook geen toekomst. Engels leren is al een eerste vereiste maar die moeite willen ze niet doen.
Volgens Win komt het doordat de kinderen geen spiritualiteit en mystiek meer willen en enkel de snelle, haastige manier van geld verdienen nastreven. Terwijl indigo oeroud is en er altijd wereldwijd interesse in zal zijn, en dus ook geld mee te verdienen is.
Het is moeilijk om vanuit België zijn volk te steunen of reclame te maken, hij wil geen wifi en dus wordt bellen of mailen moeilijk om een groep mensen te sturen of te overleggen.
We zien de school en onderweg zit een vrouwtje voor haar huis te borduren. We doen een babbeltje, ze weet niet meer hoe oud ze is, maar vind het leuk om te naaien.
Er is een 'homestay', waar af en toe een toerist verblijft, maar het is allemaal vrij primitief en vervallen. De ruimte toont foto's en materiaal om de kinderen de tradities aan te leren van hun volk.
Dan bezoeken we de Sjamaan, die ook zilversmid is. Rond zijn huis staan indigoplanten en hij stelt voor om de bladeren tussen onze handen fijn te wrijven. We hebben nog dagenlang blauwe handen!
Het bezoek aan dit dorp was in ieder geval een prachtige ervaring!
During a walk through the village Win talks a lot about his dream of having tourists doing workshops in his village. But travel agencies won't listen to him. On the other hand he is not thinking like western people, so he asks for my advice. I suggest having a plan, who will give the courses, what courses, how long, where...logistics...? He will talk about it with the elders and does not want tourists to destroy this peaceful place. But they need money because of poverty. We talk also about his and our culture, politics, education. A lot of children at school don't like to learn English and don't like to learn traditional handicrafts anymore. They don't believe in spirits either and Win says it's so important not only to live with you're senses but also with you're heart and spiritual mind. It's difficult for the village adults to see the traditional culture disappear.
An old woman is doing some embroidery in front of her home, She forgot her age, but likes to sit in peace.
Later we meet the Shaman, who shows us the 'homestay' and a little exhibition (very old and dilapitated) about traditional handicrafts, so the schoolkids can visit this and don't forget the past.
In his backyard grows some indigo and he asks us to rub some leaves in our hands.It took us days to get rid of the blue.
Ze hebben geld nodig, want er is veel armoede. Hijzelf betaald medicijnen, dekens en brillen voor de 2 dames die we ontmoet hebben, en helpt waar hij kan.
Hij droomt van goede contacten met reisbureau's maar tot hiertoe zonder resultaat. Hij denkt niet westers en wil graag mijn mening.
Ik stel voor om eerst een concreet plan te maken, voor hij contacten legt met hotels en reisbureau's in Chiang Mai, anders zal hij niet gehoord worden. Wat wil hij precies, wat wil zijn tribe? Toeristen kunnen een dorp kapot maken en zijn soms erg opdringerig. Wat zijn zijn voorwaarden ? Om een workshop te geven moet je logistieke voorzieningen hebben enz.
Zo wisselen we enkele ideeën uit.
Het zijn boeiende gesprekken, ook over zijn cultuur en contact met westerlingen. Hij vraagt ons ook uit over onze leefwijze, politiek, opvoeding enz.
Ook hier valt het op dat de kinderen de tradities niet meer willen, maar enkel geld voor een iphone en luxe. Het moeizame werk van batikken en indigoverven willen ze niet meer leren. Het zou hun enige vorm van inkomsten kunnen zijn. Ze dromen ervan om te werken in de stad, maar daar is ook geen toekomst. Engels leren is al een eerste vereiste maar die moeite willen ze niet doen.
Volgens Win komt het doordat de kinderen geen spiritualiteit en mystiek meer willen en enkel de snelle, haastige manier van geld verdienen nastreven. Terwijl indigo oeroud is en er altijd wereldwijd interesse in zal zijn, en dus ook geld mee te verdienen is.
Het is moeilijk om vanuit België zijn volk te steunen of reclame te maken, hij wil geen wifi en dus wordt bellen of mailen moeilijk om een groep mensen te sturen of te overleggen.
We zien de school en onderweg zit een vrouwtje voor haar huis te borduren. We doen een babbeltje, ze weet niet meer hoe oud ze is, maar vind het leuk om te naaien.
Er is een 'homestay', waar af en toe een toerist verblijft, maar het is allemaal vrij primitief en vervallen. De ruimte toont foto's en materiaal om de kinderen de tradities aan te leren van hun volk.
Dan bezoeken we de Sjamaan, die ook zilversmid is. Rond zijn huis staan indigoplanten en hij stelt voor om de bladeren tussen onze handen fijn te wrijven. We hebben nog dagenlang blauwe handen!
Het bezoek aan dit dorp was in ieder geval een prachtige ervaring!
During a walk through the village Win talks a lot about his dream of having tourists doing workshops in his village. But travel agencies won't listen to him. On the other hand he is not thinking like western people, so he asks for my advice. I suggest having a plan, who will give the courses, what courses, how long, where...logistics...? He will talk about it with the elders and does not want tourists to destroy this peaceful place. But they need money because of poverty. We talk also about his and our culture, politics, education. A lot of children at school don't like to learn English and don't like to learn traditional handicrafts anymore. They don't believe in spirits either and Win says it's so important not only to live with you're senses but also with you're heart and spiritual mind. It's difficult for the village adults to see the traditional culture disappear.
An old woman is doing some embroidery in front of her home, She forgot her age, but likes to sit in peace.
Later we meet the Shaman, who shows us the 'homestay' and a little exhibition (very old and dilapitated) about traditional handicrafts, so the schoolkids can visit this and don't forget the past.
In his backyard grows some indigo and he asks us to rub some leaves in our hands.It took us days to get rid of the blue.
We hadden een fijn avontuur die dag en hebben nog lang nagenoten!
Als je meer wil weten over de hele reis kijk dan even bij onderweg.weebly.com
We enjoyed that day a lot en will remember it for a long time!
You want to know more about this journey, look at onderweg.weebly.com (lots of pics, text in Dutch)
Als je meer wil weten over de hele reis kijk dan even bij onderweg.weebly.com
We enjoyed that day a lot en will remember it for a long time!
You want to know more about this journey, look at onderweg.weebly.com (lots of pics, text in Dutch)